Nieuwe vrijwilligers duurzaam aantrekken
Werken met vrijwilligers is niet nieuw voor lokale besturen. Een Vlaams middenklasse publiek draait mee in het lokaal dienstencentrum, ondersteunt de sportkampen of verzorgt de hobbyactiviteiten in het woonzorgcentrum. Wat houdt mensen in armoede of van allochtone afkomst tegen om zich te engageren in het vrijwilligerswerk zoals het nu vaak georganiseerd wordt? Wat zijn kritische succesfactoren?
Tijdens een sofagesprek vertelden ervaringsdeskundigen van Kras Jeugdwerk, Recht-Op hun ervaringen vanuit de praktijk. Samenlevingsopbouw en Atlas Antwerpen lichtten enkele tips toe vanuit hun nieuwe publicatie.
Enkele fragmenten uit het gesprek:
‘Je moet mensen motiveren en zelf op zoek gaan naar hun talenten. De mensen zijn zich niet altijd bewust van wat ze zelf kunnen. Je moet ze eigenlijk blijven stalken, blijven lastig vallen. Eens men vrijwilliger is, moet je hen pushen om een volgende stap te zetten. Zo groeit men het meest.’ Dianne, Recht-op vzw
‘Ik dacht vroeger altijd dat ik maar een meeloper was maar in Recht-Op ontdekte dat ik dat ik eigenlijk een leider ben. Ik heb ondertussen op verschillende plaatsen een verantwoordelijkheid.’ Nancy, ervaringsdeskundige Recht-op
‘Geef de vrijwilligers ook de mogelijkheid om fouten te maken. Biedt binnen je organisatie de veiligheid. Laat hen voelen dat de 
organisatie ze kent, dat ze hier dingen over zichtzelf kunnen ontdekken, fouten mogen maken en vooral dat ze mogen zijn wie ze echt zijn.’ Ahmed, vroeger vrijwilliger en nu professionele medewerker Kras jeugdwerk
‘Wij trekken moeilijker de blanke of 65plusser aan om vrijwilligerswerk te doen bij ons. Daarom werken we nu samen met een bedrijf. Vele medewerkers van dat bedrijf willen wel vrijwilligerswerk doen, maar durven de stap niet zetten. Maar als een andere organisatie, waarbij je al actief bent, de mee de brug maakt, doe je dit wel. In dit geval maakt de brug met onze organisatie, wat een zekere veiligheid creëert voor de medewerkers, onze nieuwe vrijwilligers. Elke, Kras jeugdwerk’
'Werken met kwetsbare vrijwilligers is mooi maar het is een tijdsintensief proces! Je moet tijd investeren in de begeleiding en er kunnen conflicten ontstaan tussen de verschillende groepen. Daarom moet je er bewust voor kiezen, zeker het beleid/bestuur moet 100% achter deze keuze staan.' Chris van Samenlevingsopbouw en Veerle van Atlas Antwerpen.
Wil je nog meer tips? Lees deze interactieve pdf
Uit de praktijk: Een paar apart
‘Een Paar Apart’ is ontstaan vanuit de vaststelling dat mensen in armoede vooral contact hebben met andere mensen die ook in armoede leven. Ze slagen er niet in om informele contacten op te bouwen met mensen die niet arm zijn. Toch is het verbreden van het sociale netwerk van mensen in armoede een belangrijke hefboom in het doorbreken van de cirkel van de armoede. Vanuit die achterliggende gedachte groeide het idee om mensen in armoede individueel in contact te brengen met mensen die niet arm zijn.
‘In dit project gaan op zoek naar vrijwilligers die niet arm zijn en een culturele uitstap willen doen met mensen uit armoede. Tijdens een intakegesprek wordt getoetst of de vrijwilligers uit het juiste hout gesneden is. We hebben het dan vooral over de visie op mensen in armoede: we zijn niets met vrijwilligers die onze mensen willen bemoederen of hun hemel willen komen verdienen. Daarna wordt er gekeken met wie de vrijwilliger op stap kan gaan. We werken bewust niet met vaste koppels maar de vrijwilliger gaat steeds met andere mensen op stap om zo de individuele contacten zoveel mogelijk te stimuleren.
‘Een paar apart’ is een methodiek die erin lukt mensen met verschillende sociale achtergronden informeel met elkaar in contact te brengen. Toch is ondersteuning vanuit onze organisatie nodig om de bemiddelende rol op te nemen die noodzakelijk is om elkaars leefwereld te leren kennen.
Daarnaast proberen we nog zoveel mogelijk drempels weg te werken om mensen met armoede te laten deelnemen aan culturele activiteiten zoals bijvoorbeeld het bekendmaken van het aanbod, ondersteuning van vervoer naar de culturele activiteiten, het aanbod van babysit, een verlaging van de kosten voor tickets,… maken het mogelijk om cultuur dichter bij mensen in armoede te brengen.’
Meer info: http://www.recht-op.be/
Ga naar
